วัดบ้านกร่าง ตั้งอยู่หมู่ 2 ตำบลบ้านกร่าง อำเภอศรีประจันต์ จังหวัดสุพรรณบุรี อยู่ทางฝั่งทิศตะวันตกของแม่น้ำท่าจีน ตรงข้ามที่ว่าการอำเภอศรีประจันต์ เป็นวัดเก่าแก่ตั้งแต่สมัยอยุธยายังเป็นราชธานี สันนิษฐานกันว่า น่าจะมีอายุไม่ต่ำกว่า 400 ปี ส่วนพระเครื่องเนื้อดินเผา หรือที่วงการพระเครื่องเรียกกันว่า " พระขุนแผน กรุวัดบ้านกร่าง " น่าจะถูกสร้างขึ้นภายหลังสงครามยุทธหัตถีระหว่างองค์สมเด็จพระนเรศวรมหาราชกับพระมหาอุปราช (พ.ศ.2135) กล่าวกันว่า เมื่อครั้งที่องค์สมเด็จพระนเรศวรมหาราช ทรงยกทัพกลับกรุงศรีอยุธยา เส้นทางการเดินทัพนั้น จะต้องผ่านมาทางอำเภอศรีประจันต์ โดยได้พักทัพบริเวณริมฝั่งแม่น้ำสุพรรณบุรี (ซึ่งขณะนั้นมีวัดบ้านกร่างอยู่ก่อนแล้ว) พระองค์จึงทรงรับสั่งให้ทหารสร้างพระเครื่องเนื้อดินเผาจำนวนมาก ประมาณ 84,000 องค์ บรรจุกรุไว้ในพระเจดีย์ที่วัดบ้านกร่าง ทั้งนี้ เพื่ออุทิศส่วนกุศลให้กับทหารที่เสียชีวิตในสงครามยุทธหัตถีครั้งนั้น ส่วนพระพิมพ์บ้านกร่างซึ่งมีลักษณะเป็นคู่สององค์ติดกันนั้น มีความหมายเฉพาะ โดยสมมติให้แทนองค์สมเด็จพระนเรศวรมหาราช(พระองค์ดำ) และสมเด็จพระเอกาทศรถ(พระองค์ขาว) ซึ่งพระเครื่องรูปแบบนี้หายาก ไม่เคยปรากฏให้เห็นจากกรุวัดใดในประเทศไทยมาก่อน

พระกรุวัดบ้านกร่าง แตกกรุเมื่อ พ.ศ.2445 เนื่องจากพระเจดีย์องค์เก่า ซึ่งอยู่ตรงบริเวณด้านหลังพระวิหารภายในวัดบ้านกร่าง (ปัจจุบันทางวัดได้สร้างองค์พระเจดีย์ใหม่ขนาดใหญ่ครอบทับพระเจดีย์องค์เดิมเอาไว้) เกิดชำรุดทรุดโทรมตามกาลเวลา ทำให้พระเครื่องเนื้อดินเผาซึ่งถูกบรรจุอยู่ภายในพระเจดีย์ ทะลักออกมากองอยู่บนพื้นดินจำนวนมาก ซึ่งขณะนั้น คนไทยมีคติความเชื่อตรงกันว่า หากผู้ใดนำสิ่งของจากวัดเข้ามาไว้ภายในบ้านจะเป็นบาป ครอบครัวจะมีอันเป็นไปต่างๆนาๆ ด้วยเหตุนี้ จึงไม่มีผู้ใดให้ความสนใจต่อพระเครื่องเนื้อดินเผาที่ทะลักออกมาจากพระเจดีย์ดังกล่าว คงปล่อยให้พระเครื่องทั้งหมดกองอยู่บนพื้นดินอยู่อย่างนั้น ต่อมา มีชาวบ้านกร่างคนหนึ่งเกิดความจำเป็นที่จะต้องเดินทางไปติดต่อทำธุระในเมือง พอเขาเดินผ่านวัดบ้านกร่างตรงบริเวณพระเจดีย์ที่มีพระเครื่องกองอยู่ จึงหยิบพระเครื่องเนื้อดินเผาซึ่งกองอยู่ข้างพระเจดีย์นั้นติดตัวไปด้วยหนึ่งองค์ ระหว่างเดินทาง เขาได้ถูกนักเลงเจ้าถิ่นทำร้ายด้วยมีดและคมแฝกจนสลบไป แต่ปรากฏว่าตามเนื้อตัวของเขาไม่มีบาดแผลแต่อย่างใด คงมีแค่รอยฟกช้ำตามตัวเพียงอย่างเดียวเท่านั้น เมื่อข่าวนี้ได้แพร่หลายออกไป ทั้งชาวบ้านกร่างและประชาชนที่อยู่ในละแวกใกล้เคียง ต่างเดินทางมาเอาพระเครื่องซึ่งกองอยู่ข้างพระเจดีย์ไปคนละองค์สององค์ จนพระเริ่มร่อยหรอและหมดไปในที่สุด 

ลักษณะของพระพลายตัดเดี่ยว กรุวัดบ้านกร่าง

ศิลปะพิมพ์พระ : เป็นพระศิลปะอยุธยายุคกลาง มีอายุการสร้างไม่ต่ำกว่า 400 ปี เดิมพระมีลักษณะคู่สององค์ติดกันขนาดและรูปทรงค่อนข้างใหญ่ จึงได้มีการตัดด้านข้างขององค์พระให้แยกออกจากกัน เพื่อความสะดวกต่อการแขวนบูชาติดตัว จึงเรียกกันว่า " พระพลายตัดเดี่ยว " ลักษณะโดยทั่วไป เป็นพระปางสะดุ้งมาร(มารวิชัย) นั่งขัดสมาธิราบภายในซุ้มเรือนแก้ว พระพักตร์และพระอุระนูนใหญ่ พระพาหา(แขน)มีขนาดเรียวเล็ก ในวงการพระเครื่องเรียกพระพลายตัดเดี่ยวพิมพ์นี้ว่า " พิมพ์อกครุฑ "

เนื้อพระ : เป็นพระเนื้อดินเผาค่อนข้างแกร่ง เนื้อหยาบ มีกรวดแร่เป็นส่วนผสมจำนวนมาก ซึ่งได้แก่ ว่านดอกมะขาม(ลักษณะเป็นจุดเล็กๆสีแดงอิฐขนาดเล็กเท่าปลายเข็มหมุด) , แร่ทรายเงิน-ทรายทอง , บางองค์มีเศษเปลือกหอยสีขาวชิ้นเล็กๆปนอยู่ในเนื้อพระบ้างเล็กน้อย แต่บางองค์ก็ไม่มี , และต้องมีรอยเนื้อว่านหลุดทุกองค์

พระปลอม : มีมาตั้งแต่ก่อนปี พ.ศ.2500 จนถึงปัจจุบัน ทำปลอมหลากหลายฝีมือ ส่วนใหญ่เท่าที่พบจะเป็นพระที่มีเนื้อหยาบเกินจริง หรือเนื้อละเอียดเกินจริง อีกทั้งยังมีขนาดที่เล็กใหญ่เกินจริงอีกด้วย ส่วนพิมพ์พระนั้นมีความใกล้เคียงกันกับพระของแท้อย่างมาก ก่อนทำการเช่าบูชาจึงควรระมัดระวังและพิจารณาให้ละเอียดรอบคอบก่อนตัดสินใจ